Mijn Leesautobiografie
Mijn eerste herinneringen
Volgens mijn vader hebben wij thuis de boekjes van Nijntje heel veel gelezen, onze ouders lazen die aan ons voor en mijn zus en ik later ook aan ons broertje. Jip en Janne en Pluk van de Petteflet hebben we ook heel veel gelezen. Ik weet nog dat mijn zus en ik op onze kamer die we samen deelde een muursticker van Pluk van de Petteflet hadden. Als het goed is hebben we ergens op zolder nog een doos vol met kinderboeken.
Mijn eerste herinneringen
Volgens mijn vader hebben wij thuis de boekjes van Nijntje heel veel gelezen, onze ouders lazen die aan ons voor en mijn zus en ik later ook aan ons broertje. Jip en Janne en Pluk van de Petteflet hebben we ook heel veel gelezen. Ik weet nog dat mijn zus en ik op onze kamer die we samen deelde een muursticker van Pluk van de Petteflet hadden. Als het goed is hebben we ergens op zolder nog een doos vol met kinderboeken.
Klassiekers
We hebben vooral de klassiekers gelezen zoals Rupsje Nooitgenoeg, Otje, Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft, Welterusten kleine beer, dikkie dik, kleine ijsbeer, ook de boeken van Carry Slee en Dagmar Stam hebben mijn zus en ik versleten, met al die avonturen die ze mee maakten. Het boek Raad eens hoeveel ik van je hou is ook echt een boek die me terug laat denken aan mijn jeugd. Thuis hebben we nog het boek ‘het jaar rond met de kabouters Puntinga’ waarin je alle seizoenen tegenkwam.
Boeken van vroeger werken bij mij net zoals foto’s uit een foto album waar je eens in de zoveel tijd in kijkt, het kriebelt dan bij mij in mijn buik doordat het een stukje jeugd is die ik eigenlijk allang vergeten was.
We hebben vooral de klassiekers gelezen zoals Rupsje Nooitgenoeg, Otje, Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft, Welterusten kleine beer, dikkie dik, kleine ijsbeer, ook de boeken van Carry Slee en Dagmar Stam hebben mijn zus en ik versleten, met al die avonturen die ze mee maakten. Het boek Raad eens hoeveel ik van je hou is ook echt een boek die me terug laat denken aan mijn jeugd. Thuis hebben we nog het boek ‘het jaar rond met de kabouters Puntinga’ waarin je alle seizoenen tegenkwam.
Boeken van vroeger werken bij mij net zoals foto’s uit een foto album waar je eens in de zoveel tijd in kijkt, het kriebelt dan bij mij in mijn buik doordat het een stukje jeugd is die ik eigenlijk allang vergeten was.
Toen ik wat ouder was
Ik heb thuis nog een boek liggen die ik vroeger heel vaak heb gelezen toen ik wat ouder was, Juf Rommelkont heette het. Ze valt in in een klas op de basisschool, waar er dus altijd rommel is en alles behalve orde. Ik weet niet waarom maar dat was wel een lievelings boek van me. Natuurlijk heb ik alle boeken van de serie Floortje gelezen, al die avonturen vond ik heel leuk. Net als de boeken Floor.
|
Bij de bibliotheek heb ik eens een serie boeken gevonden van ‘De Bleshof’dat over paarden ging. Ze maakten allerlei avonturen mee op de manage. Ik heb niks met paarden, ik vind het mooie dieren maar ik vind ze zo groot en eng, daarom vind ik het ook best raar dat ik deze serie zo leuk vond.
Ook de serie van ‘De Roskam’ ging over paarden en vond ik heel leuk, zover ik me kan herinneren heb ik daar ook alle boeken van gelezen, er staan ook afbeeldingen in wat ik leuk vond. |
Ik heb de serie boeken ‘De bende van de korenwolf’ van Jacques Vriens gelezen.
Over kinderen die ondeugende dingen doen, ze gaan op avontuur.
‘Het geheim van kamer 16’ van Hans Kuyper en Isa de graaf kan ik me nog wel vaag herinneren. Het ging over een meisje en haar familie had een hotel, ik weet niet zeker of dat hotel van haar familie was maar ze kwam er heel vaak. Daar was een kamer, kamer 16 waar ze nog nooit in was geweest. Meer weet ik eigenlijk niet meer.
Over kinderen die ondeugende dingen doen, ze gaan op avontuur.
‘Het geheim van kamer 16’ van Hans Kuyper en Isa de graaf kan ik me nog wel vaag herinneren. Het ging over een meisje en haar familie had een hotel, ik weet niet zeker of dat hotel van haar familie was maar ze kwam er heel vaak. Daar was een kamer, kamer 16 waar ze nog nooit in was geweest. Meer weet ik eigenlijk niet meer.
Echte meiden boeken
De boeken van de ‘Babysit Babes’ gingen over een groepje meiden die een oppasclubje hebben opgericht en je beleeft dus met hun hun gebeurtenissen tijdens het oppassen, ik vond kleine kinderen in de periode dat ik deze serie las heel leuk, vroeger wilden ik ook iets van kraamverzorgster worden. De boeken van Nikki Smit vond ik ook eens in de bibliotheek, de titels van de boeken begonnen altijd met 100%, waar ze precies over gingen weet ik niet meer zo goed maar ze gaan over meiden dingen, verliefdheid, kleding, uiterlijk etc. De voorkant van de boeken vond ik altijd heel leuk, het doet me denken aan de tekeningen van ‘Blond Amsterdam’ waar ik helemaal fan van ben.
|
Boeken van Maren Stoffels heb ik ook gelezen, ik zou eigenlijk niet durven zeggen waar ze over gaan, ze zijn niet echt blijven hangen.
Van Carry Slee heb ik de boeken ‘Dat heb ik weer’ gelezen. Het zijn boeken over problemen met ouders en vriendjes. De verhalen zelf kan ik me niet echt meer herinneren.
Elisa van Spronsen heeft het boek ‘Au Pair’ geschreven, een meisje trekt bij een gezin in Parijs in om op te passen op een jongetje. Haar vriendje woont in Parijs, maar na een tijdje loopt dat stuk en wordt ze op een andere jongen verliefd.
|
Boeken over het modellenleven. Tiny Fisscher heeft er een paar geschreven. ‘Showtime’ ‘Covergirl’ ‘Beroemd’ ‘That’s it’ ‘Ontdekt’ Ik heb ze alle 5 gelezen, hier weet ik ook echt niet alles meer van. Wel weet ik dat het meiden waren die naar castings gingen en aan het einde van het boek zichzelf op een poster in de stad zagen hangen, je kreeg een kijkje in de modellenwereld.
‘Tess valt door de mand’ is een boek van Lindsey Kelk, nadat Tess ontslagen is gaat ze naar Hawaï voor een fotografe opdracht die eigelijk voor haar huisgenoot was bedoeld, op Hawaï ontmoet ze volgens mij een man. Doordat Tess geen fotografe is moet ze doen alsof, op het einde word ze zover ik me kan herinneren betrapt, ze valt door de mand.
|
Weer wat jaren verder
Ik heb heel veel boeken geleend bij de bibliotheek, waarvan ik er een heleboel me ook echt niet meer kan herinneren.
Ik heb heel veel boeken geleend bij de bibliotheek, waarvan ik er een heleboel me ook echt niet meer kan herinneren.
Toen ik ergens in de derde klas zat van het VMBO-T wilde ik wat andere boeken lezen, wat spannendere boeken in plaats van romantische zoet sappige boeken. Ik kwam toen de boeken van Mel Wallis de Vries tegen. Ik heb ze echt niet allemaal gelezen, ik denk een stuk of 4.
Toen ik voor Nederlands 3 boeken moest uitzoeken van dezelfde Nederlandse schrijfster/schrijver heb ik voor Esther Verhoef gekozen. Ik heb de boeken Close-Up, de kraamhulp en Rendez - Vous gelezen. Zonder deze opdracht had ik denk ik nog een tijd gewacht met deze Thrillers te lezen.
|
Nu
Een vriend van mij die ik via mijn oude school ken leest heel veel, maar dan ook echt heel veel. Vooral Engelse boeken leest hij. Voor mijn verjaardag heeft hij mij het eerste boek gegeven van een trilogie die in het engels geschreven was door Stephanie Perkins genaamd ‘Anna and the france kiss’. Het engels is echt even wennen maar ik leer er wel van, het is echt een leuk boek. Ik heb zelf de andere twee boeken gekocht, ‘Lola and the boy next door’ en ‘Isla and the happily ever after’.
Een vriend van mij die ik via mijn oude school ken leest heel veel, maar dan ook echt heel veel. Vooral Engelse boeken leest hij. Voor mijn verjaardag heeft hij mij het eerste boek gegeven van een trilogie die in het engels geschreven was door Stephanie Perkins genaamd ‘Anna and the france kiss’. Het engels is echt even wennen maar ik leer er wel van, het is echt een leuk boek. Ik heb zelf de andere twee boeken gekocht, ‘Lola and the boy next door’ en ‘Isla and the happily ever after’.
Het eerste en het laatste boek hiervan vond ik het leukste, in de eerste kon ik verrassend genoeg echt veel volgen. Een meisje zat op school in Parijs en ontmoet daar een jongen, wat is er nou romantischer dan verliefd worden in de stad van de liefde. Het tweede boek sprak me iets minder aan, ik had moeite met het uiterlijk van de hoofdrol te fantaseren, ze heel veel tierelantijntjes en franjes aan haar kleding zover ik het had begrepen, maar de rest van het verhaal was wel leuk, totaal anders toch wel dan het eerste boek.
Het laatste boek was ook goed te volgen. Het leuke is dat op het einde van dit boek alle belangrijke personages uit de voorgaande twee boeken ook in dit boek voorkomen. |
Hierna kreeg ik als examencadeau van diezelfde vriend het boek ‘Eleanor & Park’ van Rainbow Rowell. Deze vond ik niet heel erg leuk, ik kon me niet echt goed verplaatsen/inleven in het verhaal, maar ondanks dat heb ik hem wel gewoon uitgelezen, met wat moeite.
In de zomervakantie heb ik een boek van Katie Fforde gelezen, ‘De kers op de taart’. Het is een verhaal over een vrouw die meedoet aan een kookwedstrijd op tv, ze wordt verliefd op een van de juryleden. Het boek speelt zich af in Engeland, ergens bij een mooie omgebouwde boerderij. Er zit humor in het boek wat ik leuk vind anders is het zo eentonig.
|
Nu ben ik bezig in een ander boek dat ik voor mijn verjaardag heb gekregen van die schoolvriend. Het is ook een serie boeken, als het goed is zijn het vijf boeken. Het boek heet ‘The Selection’ van Kiera Cass. Ook dit boek is engels, het doet me denken aan ‘the hungergames’ maar dan een lieve versie. Het gaat over een land dat is verdeeld in aparte cijferige groepen, gebaseerd op hoe slim je bent, of je een goede baan hebt ja of nee, dat is wat ik tot nu toe ervan weet. Op de voorkant van het boek staat ‘35 girls. 1 crown. The competition of a lifetime’ Er zijn dus 35 geselecteerde meisjes waarvan er 1 aan het einde met de prins gaat trouwen. |
Literatuur opdrachten
De dagen van gras
De dagen van gras vond ik interessant omdat je te weten komt wat er in het hoofd van Ben omgaat, wat er afspeelt in het hoofd van iemand met een psychose. Ik vond het boek verwarrend om te lezen omdat je niet altijd weet of het in zijn hoofd gebeurd of dat het echt is wat er gebeurd, hierdoor sprak het boek me niet zo aan. Bijvoorbeeld op het einde van het boek is er een stuk dat Ben in de auto zit met zijn vader en Tom, terwijl zijn vader is overleden en het niet echt duidelijk is wat er met Tom is gebeurd, is dit een verbeelding van Ben of is dit echt een keer in het verleden gebeurd. In een boek moet je zelf achter bepaalde dingen komen, maar in dit boek gebeurde dat heel veel waardoor ik het lastig vond om het boek uit te lezen. |
Het Gouden Ei
Het Gouden Ei vond ik leuk om te lezen. Je vraagt je het hele boek af wat er is gebeurd met Saskia, waar ze is gebleven. Dat je het verhaal in de ogen van Rex ziet en uit de ogen van Lemorne vond ik niet heel storend, meestal vind ik dat vervelend omdat dat soms verwarrend kan zijn. Doordat je nu ook het verhaal meemaakt van Lemorne kom je meer te weten over hoe Saskia verdwenen is. Wat mij aan het denken bracht waren de sprongen in het verhaal die werden gemaakt naar een andere tijd per hoofdstuk, bijvoorbeeld de vakantie van Rex en Saskia, de vakantie van Rex en Lieneke, het moment dat Rex thuis zat en er een bericht op een auto was geschreven en de voorbereidingen die Lemorne trof om een vrouw te ontvoeren en te vermoorden. Hierbij moest ik even logisch nadenken over de relaties die Rex heeft, de tijd waarin de gebeurtenissen geschreven werden en de overgang van Rex naar Lemorne. Dat Rex en Lemorne elkaar op het einde ontmoeten en dat Rex te weten komt wat er met Saskia is gebeurd, zorgt ervoor dat bepaalde vragen die ik tijdens het lezen van het boek had, worden beantwoord. |
Het Diner
Paul is een vreemde man, het ene moment wil hij niks kwijt over details, bijvoorbeeld waarom zijn vrouw in het ziekenhuis ligt. Dit wilt hij niet vertellen, ook zegt hij dat het niemand wat aangaat wat de andere plannen voor zijn leven behelsden en wilt hij in het midden laten waar hij les gaf. Het andere moment in het boek liet hij zijn ongezouten mening weten “Dat hoor je ook de hele tijd om je heen: waar het met de ontspoorde jeugd naartoe gaat, nooit een woord over ontspoorde zwervers en daklozen die liggen maffen waar het ze uitkomt.” Of wanneer Paul een gesprek heeft met zijn baas over een leerling die huilend het kantoor was binnengekomen zegt Paul “Ik zou ook huilen als ik zulke troep had ingeleverd”. Hij zegt wat hij denkt, dit brengt een soort humor in het boek. Zelf kan ik soms een flapuit zijn, dan zeg ik wat ik denk dus daar zit wat herkenning in.
Hij is zoals hij zegt “(moeten) stoppen” op zijn werk, hij had iets gezegd over slachtoffers van de tweede wereldoorlog. Paul moest naar de schoolpsycholoog. Paul heeft ook losse handjes, tijdens het gesprek met zijn baas bijvoorbeeld stelde hij zich voor hoe hij het gezicht van hem zou verbouwen. De rector bij Paul’s zoon Michel op school heeft hij in het ziekenhuis geslagen en ook heeft Paul zijn broer Serge met een pan op de keukenvloer geslagen. Verder in het boek heeft hij het over medicijnen, er is dus iets met hem maar de diagnose is nooit verteld, dit maakt mij heel nieuwsgierig. In het begin had ik ontzettend veel moeite met het boek, ik vond het saai doordat het allemaal zo lang duurde. Ik heb hem een tijdje laten liggen, toen ik ongeveer over de helft heen was, toen ik daarna verder las ging het beter en sneller. Ik vind Paul raar, houd veel achter en is dus niet open waardoor je hem niet volledig leert kennen. Ondanks zijn losse handjes vind ik zijn liefde voor zijn vrouw en kind heel mooi, dit geeft weer een andere kant van hem. Doordat Paul over bepaalde dingen niks kwijt wil ga je nadenken over waarom je in een boek nou moeilijk gaat doen over iets wel of niet vertellen, het is niet waargebeurd dus waarom zo moeilijk doen? Hierdoor is het boek toch knap geschreven, de lezer leeft zich echt nog meer in het leven van Paul. |
De kleine blonde dood
De kleine blonde dood, ik weet niet goed wat ik ervan vond. Het was een boek met veel vragen, bijvoorbeeld of Boudewijn echt gek was en daardoor in een inrichting werd geplaatst of dat zijn ouders dat dachten? Het verhaal is vanuit Boudewijns belevenis geschreven, maar is dit ook hoe het echt is geweest, is het betrouwbaar? Je hebt namelijk geen vergelijkingsmateriaal, hierdoor ben ik het eerder als een fictie verhaal gaan lezen dan als een waargebeurd verhaal. Dat er twee verschillende verhalen waren over de jeugd van Boudewijn en over Boudewijn die zelf vader is vind ik leuk, zo krijg je te weten wat voor effect het gedrag van zijn vader op hem heeft gehad en hoe die daar later met zijn eigen zoontje mee om gaat. |
Noodweer
Het boek heeft veel flashbacks. Wanneer het verhaal zich in het nu afspeelt vind ik het niet echt een leuk boek, behalve op het laatst heb je even wat actie wanneer het waterpeil stijgt en de man, Bruch, van Emilia zegt dat hij haar geheim weet. Het boek duurde voor mij dus best lang. Door de vele flashbacks kom je veel te weten over Emilia haar verleden, maar het maakt het boek erg onrustig. |
Serenade
Dit was een klein boek die ik al snel uit had gelezen. Het verhaal wordt makkelijk verteld. Het begin duurde langer dan de climax van het boek, dat was wel jammer. Ze hadden eerder naar Kroatië gemogen van mij en daar had ook nog wel wat meer mogen afspelen. Het was een kabbelend verhaal en het deel waar er spanning zat (zou die moeder nog leven? Wat doet ze in Kroatië etc) duurde niet lang en was ook niet heel bijzonder. Doordat het fijn te lezen was en ze naar het buitenland gingen vond ik het een oké boek, maar er is dus weinig actie. |
Boy 7
Dit boek was een zoektocht naar wie de hoofdpersoon eigenlijk is. Het is een grote puzzel waarin er gezocht wordt naar aanwijzingen, hierdoor ga ik zelf meedenken en dat helpt om me in te leven. Doordat er soms aanwijzingen komen is het boek leuk, zonder die aanwijzingen is het verhaal een beetje oppervlakkig, er gebeurd dan niet veel.
Doordat Boy 7/Sam een chip heeft krijg je niet helemaal goed zijn persoonlijkheid te weten. Door die chip is hij dingen vergeten, er ontbreken dus stukken in zijn geheugen wat invloed heeft op wie hij is. Ik vind het fijn geschreven, het leest makkelijk waardoor ik het boek ook snel heb gelezen. |